เชื่อว่าหลาย ๆ คนที่มาเที่ยวญี่ปุ่นคงจะโฟกัสอยู่กับการรอกินมื้อเย็นที่สุดแสนจะอลังการจากร้านที่เล็งหรือจองไว้ โดยมองข้ามมื้อเที่ยง หรือแค่ทานอาหารง่าย ๆ ตามร้านสะดวกซื้อหรือซุปเปอร์มาร์เก็ต (แต่บางคนคนคงเถียง! เพราะโฟกัสเรื่องกินทั้งวันนั่นแหละ) วันนี้แม่บ้านเมกุโระจึงอยากมาแชร์ว่าทำไมอาหารกลางวันที่ญี่ปุ่นจึงไม่ควรพลาด ข้าวกลางวันที่ญี่ปุ่นแตกต่างจากไทยอย่างไร ตามไปดูกันค่ะ!

หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมร้านอาหารที่ญี่ปุ่นมีเวลาเปิดเป็นช่วง เช่นรอบกลางวัน 11:30 ~ 14:00 น. และรอบเย็น 17:00 ~ 22:00 น. นั่นเพราะร้านอาหารที่ญี่ปุ่นส่วนใหญ่มีการแยกช่วงเวลาอาหารกลางวันและอาหารเย็นออกจากกัน และเมนูอาหารกลางวันกับเมนูอาหารเย็นก็แตกต่างกันอีกด้วย

เมนูอาหารกลางวันส่วนใหญ่จะเป็นเมนูที่มาจากเมนูอาหารเย็น และหลาย ๆ ร้านก็เลือกเมนูเด่นของตัวเองมาทำเมนูกลางวัน เพื่อให้ลูกค้าได้ทานสิ่งที่อร่อยที่สุดในร้าน และทางร้านสามารถใช้วัตถุดิบที่มีอยู่ที่ต้องเตรียมทุกวันให้คุ้มค่ามากที่สุด ไม่จำเป็นต้องตุนวัตถุดิบอื่นซึ่งเป็นการเพิ่มรายจ่ายอย่างใช่เหตุ ดังนั้นถึงแม้มื้อกลางวันเมนูจะมีให้เลือกน้อย แต่ก็มั่นใจได้ว่าอาหารที่ทานนั้นเป็นดาวเด่นหรือเมนูขายดีของร้านอย่างแน่นอน

นอกจากจะได้ลิ้มรสอาหารที่ดีที่สุดของร้านแล้ว ยังได้ทานอาหารหลากหลายในราคาเดียว เพราะเซ็ตเมนูหลายร้านมักจะเสิร์ฟมาพร้อมกับออเดิฟอย่างสลัดผัก ซุป มันฝรั่งอบ ผักดอง ไข่ตุ๋น หรือขนมปังเป็นต้น และมักจบปิดท้ายด้วยการแถมของหวานเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างเยลลี่หรือผลไม้ชุดเล็ก ๆ บางร้านมีให้เลือกชาหรือกาแฟหลังทานเสร็จก็มี ครบถ้วนทุกกระบวนความในมื้อเดียว ₊·*◟(˶✪ꇴ✪˵)◜‧*･

เซ็ตอาหารกลางวันตามร้านอาหารมักจะกินชุดเดียวอิ่ม แถมยังมีราคาค่อนข้างถูก ราคาส่วนใหญ่จะอยู่ที่ 500 ~ 1,000 เยน นอกจากจะสั่งเครื่องดื่มอื่นเพิ่ม (ซึ่งบางทีราคาเครื่องดื่มเกือบเท่าราคาอาหารก็มี) แต่ปกติตามร้านอาหารก็จะมีการเสิร์ฟน้ำเปล่าให้ฟรีอยู่แล้ว มั่นใจได้ว่าการทานเซ็ตอาหารกลางวันควบคุมรายจ่ายได้แน่นอน (โดยเฉพาะแม่บ้านหรือคนทำงานที่ต้องการลองอาหารที่อยากทานในวงเงินจำกัด)

และสิ่งสำคัญอีกเรื่องคือ อาหารเที่ยงญี่ปุ่นมักจะถูกกว่ามื้อเย็นของร้านเดียวกัน หลายครั้งเคยได้ลองทานอาหารกลางวันที่ร้านแล้วติดใจ อยากลองมาทานเมนูอื่น ๆ ในเวลาอาหารเย็นที่ร้านดูบ้าง ปรากฎว่าเวลาเช็คบิลก็ชอกช้ำใจทุกครั้งไป เพราะมื้อกลางวันทานแค่ 1,000 เยนก็อิ่ม ลองทานมื้อเย็นซัดเข้าไป 3,500 เยนก็มี 10,000 เยนก็มี หมดตัวกันเลยทีเดียว (;´Д`)

อธิบายรูป : เมนูอาหารเกาหลีจากร้านอาหารเดียวกัน จะเห็นได้ว่าเมนูเดียวกันแต่ราคาช่วงกลางวันกับช่วงเย็นต่างกัน แถมช่วงกลางวันได้ทั้งกิมจิเป็นเครื่องเคียง ของทอดจานเล็ก ซุป และข้าวแถมมาด้วย แต่ช่วงเย็นจะไม่มีแถมให้ ถ้าอยากทานเพิ่มต้องสั่งแยก แถมปริมาณระหว่างมื้อกลางวันและมื้อเย็นที่ให้ก็ไม่ต่างกัน

อันนี้ขอแชร์ประสบการณ์ที่ได้เข้าโครงการทานอาหารเที่ยงพร้อมน้อง ๆ ที่โรงเรียนประถมแถวยูเทนจิ เนื่องจากในปี ค.ศ.2020 ญี่ปุ่นจะเป็นเจ้าภาพในการจัดงานกีฬาโอลิมปิก ทางหลาย ๆ หน่วยงานของญี่ปุ่นจึงต้องการให้เด็ก ๆ ได้พูดคุยภาษาอังกฤษกับชาวต่างชาติ แม่บ้านเมกุโระเลยไม่รอช้ารีบลงชื่อเพื่อสัมผัสประสบการณ์ที่หาไม่ค่อยได้ในญี่ปุ่นนี้

โรงเรียนประถมที่ญี่ปุ่นจะไม่มีภารโรงและโรงอาหาร และทานข้าวเที่ยงในห้องเรียน เมื่อถึงเวลาอาหารเด็ก ๆ จะจัดโต๊ะเป็นกลุ่ม ๆ และแบ่งคนไปเข็นรถเข็นที่เตรียมอาหารไว้จากห้องครัว และแต่ละวันจะมีคนที่แต่งตัวใส่ผ้ากันเปื้อน ใส่หมวกคลุมผม เพื่อเสิร์ฟอาหารให้เพื่อน ๆ ผลัดเวรกันไปในแต่ละวัน

เมื่อทุกคนได้อาหารครบก็จะกล่าวทานอาหารพร้อมกัน หลังจากนั้นใครที่คิดว่าข้าวเยอะเกินไปก็จะไปตักคืน คนที่ทานหมดแล้วแต่ยังไม่อิ่มก็ไปตักเพิ่มได้ ถ้าขนมเหลือคุณครูจะเล่นเกมอย่างการเป่ายิ้งฉุบ ถ้าเด็กที่ไปต่อแถวคนไหนชนะครูก็จะได้ขนมไปทานเพิ่ม 1 ชิ้น เป็นต้น

จากที่ได้นั่งทานอาหารพร้อมกับเด็ก ๆ พบว่าเด็กมีวินัยและลำดับขั้นตอนในการทานที่เป็นระเบียบเรียบร้อยมาก แต่อาหารที่เสิร์ฟก็มีรสชาติจืดมากเช่นกัน นั่นเพราะทางโรงเรียนของญี่ปุ่นส่วนใหญ่ไม่อยากให้เด็กได้รับสารเคมีจากการปรุงอาหารมากเกินไป อาหารจึงมีรสอ่อน แต่มีคุณค่าทางโภชนาการที่ครบถ้วนและเหมาะสมกับวัย ซึ่งอยากให้โรงเรียนในประเทศไทยเล็งเห็นถึงจุดนี้เหมือนญี่ปุ่นบ้างคงจะดีไม่น้อย

ระหว่างที่รอทุกคนทานเสร็จก็ได้นั่งพูดคุยกับเด็ก ๆ รุ่นใหม่ เด็กรุ่นใหม่มีความกล้าในการพูดภาษาอังกฤษมากกว่าคนรุ่นเก่าเยอะ คิดว่าโอลิมปิกที่จะมาถึงนี้ชาวญี่ปุ่นรุ่นใหม่คงจะเป็นเจ้าบ้านต้อนรับชาวต่างชาติได้อย่างดีแน่นอน

หลังทานเสร็จทุกคนก็กล่าวขอบคุณ และเก็บจานของตัวเอง เข็นรถเข็นไปเก็บ ย้ายโต้ะไว้หลังห้องเพื่อทำความสะอาดห้อง ทั้งกวาดขยะ เช็ดพื้น เมื่อเสร็จจึงย้ายโต้ะกลับมาพร้อมเรียนเหมือนเดิม จบกิจกรรมการทานอาหารพร้อมกับเด็ก ๆ รู้สึกอยากกลับมาเรียนชั้นประถมอีกครั้งที่ญี่ปุ่นจังเลยค่ะ (و ˃̵ᴗ˂̵)و