เมืองฮะจิโนะเฮะก็มีตำนานพิ้นเมืองที่เล่าต่อๆกันมา มีทฤษฎีหนึ่งที่เล่าว่ามินาโมโตะ โนะ โยชิสึเนะ น้องชายของผู้ก่อตั้งโชกุนตระกูลคามาคุระ ไม่ได้เสียชีวิตที่ฮิราอิซุมิ (ปัจจุบันคือจังหวัดอิวาเตะ) แต่หนีมาที่ฮะจิโนะเฮะ ก่อนที่จะหนีออกไปยังทวีปเอเชีย และกลายเป็นผู้นำที่ยิ่งใหญ่ของมองโกเลีย หรือที่รู้จักกันในนามเจงกิสข่าน

และที่น่ามหัศจรรย์ไปกว่านั้น ยังมีความเชื่อที่ว่าเมืองฮะจิโนะเฮะเป็นสถานที่หลับไหลของพระเยซูคริสต์ เมื่อเดินผ่านเมืองที่หลับไหลอย่าง "ชินโกะมูระ" (ชินโกะ แปลว่า ไฟจราจร ซึ่งเมืองนี้มีอยู่เพียงอันเดียว ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้เด็กในเมืองไม่ตกใจเวลาไปเห็นไฟจราจรที่อื่น) สักพักคุณก็จะพบกับป้ายในภาพด้านบน

ข้อมูลในป้ายได้ระบุไว้ว่าพระเยซูมาเยือนญี่ปุ่นเมื่ออายุได้ 21 ปี ก่อนที่จะเดินทางกลับไปอาณาจักรยูดาห์ ก่อนที่จะถูกตรึงไม้กางเขน แต่ก่อนที่จะเสียชีวิต น้องชายที่ชื่อ อิซุคิริ ยอมสลับไปโดนตรึงกางเขนแทน ส่วนพระเยซูข้ามน้ำข้ามทะเลกลับมาตั้งรกรากที่หมู่บ้านเฮไรในญี่ปุ่น ก่อนจะเสียชีวิตด้วยวัย 106 ปี

เมืองแห่งนี้เต็มไปด้วยเรื่องเล่าที่แปลกใหม่ และยังมีการผสมผสานเรื่องราวจนตัวละครแตกต่างไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง นอกจากนี้คุณยังสามารถเห็นป้ายคัทเอาท์สำหรับถ่ายรูปซึ่งเป็นภาพของพระเยซูและครอบครัว(?) หน้าทางเข้าโบสถ์ร้าง ใกล้ๆกันนั้นเองยังมีประติมากรรมที่อ้างว่าสร้างโดยใช้"สัดส่วนทองคำ" ซึ่งเป็นทฤษฎีเดียวกับที่ใช้ในการสร้างพีระมิด

ใกล้ๆหลุมศพ มีศิลาที่จารึกกลอนตั้งอยู่ด้วย

ไม่ห่างไปจากหลุมศพของพระเยซูยังมีเนินเขาเล็กๆ ที่ได้ชื่อว่าเป็นพีระมิดของหมู่บ้านชินโกมูระ พีระมิดของที่นี่มีความแตกต่างจากพีระมิดในเม็กซิโก หรืออียิปต์ เนื่องจากมีการประดับเสาโทริอิสีแดง ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของสถานที่ทางศาสนาของศาสนาชินโตของญี่ปุ่น

นอกจากก้อนหินที่มีรูปทรงน่ารักแปลกตาแล้ว ก็ยังไม่สามารถทราบได้ว่าทำไมถึงเรียกว่าเป็นพีระมิด ...อาจต้องลองหาองศา มุมกล้องดีๆ

พูดถึงตำนานพื้นเมืองแล้วจะลืมชายหนุ่มผู้นี้ไปไม่ได้ คิมูระ ซาโตชิ ชายผู้มาจากสมาคมท่องเที่ยวเมืองฮะจิโนะเฮะ และเป็นไกด์ประจำตัวของผู้เขียนในรอบนี้

ถ้าให้อธิบายสั้นๆ คิมูระซังเป็นเซลล์แมนที่เนียนขายของได้ลื่นที่สุดในชีวิตที่ผู้เขียนเคยเจอ ทุกอย่างที่เขาเล่าเกี่ยวกับบ้านเกิดฟังดูเป็นธรรมชาติมากๆ เห็นได้ชัดว่าเขารักบ้านเกิดขนาดไหน เรียกว่าเป็นสารานุกรมเกี่ยวกับฮะจิโนะเฮะที่เดินได้ก็ว่าได้

เขามีความพยายามในการตอบคำถามของผู้เขียนทุกข้ออย่างละเอียดยิม (รวมถึงคำถามที่ผู้เขียนไม่นึกไม่ฝันว่าชีวิตนี้จะได้ถาม) แทบไม่มีคำถามไหนเลยที่เขาตอบไม่ได้ และถึงเขาจะไม่มีคำตอบให้ เขาก็จะสามารถไปตามหาาคนที่สามารถให้คำตอบได้แทน ไม่ว่าจะไปที่ไหนทุกคนก็ปฏิบัติกับเขาเหมือนเป็นคนในครอบครัว เขารอบรู้เรื่องสากกระเบือยันเรือรบ ไม่ว่าจะเป็นอาหาร เครื่องดื่ม สถานที่ที่ไป อย่างไม่น่าเชื่อ

ถ้าหากผู้เขียนมีโอกาสได้กลับไปที่เมืองฮะจิโฮะเนะอีกครั้งหนึ่ง (เริ่มอยากแวะไปอีกรอบแล้ว) คงต้องมีเรื่องให้พึ่งพาคุณคิมูระอีกรอบแน่นอน อย่างไรก็ตามนอกจากฮะจิโนะเฮะแล้วโทโฮคุยังมีสถานที่น่าสนใจอีกมากมายรอให้เราแวะไปอีกเต็มไปหมดเลยล่ะ!