ตั้งแต่เริ่มมีโรคนี้ก็ค่อนข้างระมัดระวังตัวเองอยู่เสมอ ทั้งใส่แมสทุกครั้งที่ออกจากบ้าน ฉีดแอลกอฮอล์ล้างมือตลอดเวลา ไม่ไปสถานที่ที่แออัด แต่ก็นั่นแหละค่ะ ถึงเราจะเซฟตัวเองขนาดไหน ก็หนีไม่พ้นและป่วยได้อยู่ดี หลังจากที่คิดทบทวนแล้วคิดว่าคงติดมาจากรถไฟที่ญี่ปุ่นช่วงชั่วโมงเร่งด่วน เพื่อน ๆ ที่ไทยที่ต้องใช้ขนส่งสาธารณะทุกวันต้องอย่าชะล่าใจนะคะ อาจจะติดโดยที่ไม่รู้ตัวเหมือนกันก็ได้

ในช่วงแรกมีอาการเจ็บคอเหมือนหวัดปกติ แต่พอตื่นมาอีกวันหนึ่งก็พบว่าตัวเองมีไข้ประมาณ 39 องศาค่ะ! ตอนนั้นจะหวัดหรือไม่ก็สงสัยไว้ก่อนเลยว่าอาจจะใช่ก็ได้ หลังจากคิดอย่างนั้นก็รีบโทรสอบถามเขตที่ตัวเองอาศัยว่าเราควรทำยังไงต่อดี เบื้องต้นทางเขตเค้าจะสอบถามอาการป่วยกับเรา หากอาการเข้าข่าย Covid-19 เจ้าหน้าที่จะแนะนำสถานที่ตรวจที่อยู่ใกล้บ้านประมาณ 3 ที่ ให้เราติดต่อและเดินทางไปตรวจเองค่ะ

ครั้งนี้เราได้สรุปเป็นข้อๆ เพื่อให้ผู้อ่านได้เข้าใจง่ายยิ่งขึ้น โดยมีขั้นตอนดังต่อไปนี้ค่ะ

1. โทรไปสอบถามกับทางคลินิกใกล้บ้าน และทำการจองคิวให้เรียบร้อยก่อนเดินทางไปตรวจ
2. การเดินทางห้ามใช้ขนส่งสาธารณะเด็ดขาด ต้องเดินไปเท่านั้น
3. สถานที่ตรวจจะแยกออกจากตัวคลินิก โดยสถานที่ที่เราต้องไปจะเป็นห้องตู้คอนเทนเนอร์เล็กๆ ซึ่งอยู่ด้านหลังคลินิกค่ะ
4. ตรวจอาการด้วยวิธี Nasopharyngeal Swab (เก็บเชื้อทรงจมูก) และเจาะเลือด
5. รับยาแก้ไข้ และรอรับฟังผลที่บ้านวันรุ่งขึ้น

วันรุ่งขึ้นหลังจากที่ผลออกแล้วว่าเราเป็นบวก (ติดเชื้อ) ทางคลินิกจะส่งผลตรวจของเราไปให้ที่เขตและเริ่มกักตัวที่บ้านทันที! ห้ามออกไปไหนแม้แต่ร้านสะดวกซื้อก็ไปไม่ได้และต้องกักตัวทั้งหมด 14 วัน โดยไม่มีข้อแม้ T-T

โชคดีมากที่เขตที่พักอาศัยอยู่ส่งกล่องยังชีพมาให้ ข้าวสารอาหารแห้งและน้ำจัดเต็ม (บางเขตบางจังหวัดได้ยินมาว่าไม่มีให้ น่าสงสารมากก) โดยทุก ๆ วัน จะมีเจ้าหน้าที่โทรมาสอบถามอาการ องศาของไข้ที่วัดได้ และค่าออกซิเจน ถ้าอาการไม่หนักก็กักตัวที่บ้านให้ครบ 14 วัน เมื่อครบสามารถออกจากบ้านได้โดยไม่ต้องไปตรวจหาเชื้อซ้ำ

สามารถโทรแจ้งสถานีอนามัย (ภาษาญี่ปุ่นเรียกว่า Hokensho หรือ 保健所) ได้ค่ะ หรือแจ้งเจ้าหน้าที่ที่โทรสอบถามอาการเราทุกวันก็ได้ ถ้าโรงพยาบาลในเขตที่เราอาศัยมีห้องว่าง (แน่นอนว่าไม่ได้ห้องทันที) เจ้าหน้าที่โรงพยาบาลจะทำการติดต่อและส่งรถมารับเราถึงที่

ระหว่างที่รอก็ต้องจัดกระเป๋าไปด้วยนะ หลัก ๆ คือ รองเท้า ถุงเท้า รองเท้าใส่ในบ้านแบบสวม คล้าย ๆ คัทชูแต่เป็นแบบใส่ในบ้านหากใครไม่มีสามารถใช้ผ้าใบแทนได้ ชุดเปลี่ยนสำหรับคนที่ไม่อยากเช่าชุดของโรงพยาบาล (เราเช่าเอาค่ะ ให้แบกเป็น 10 ชุดก็ไม่ไหว) เป็นต้น

ตอนที่ส่งมารับไม่ใช่ทุกคนที่จะได้นั่งรถพยาบาล เคสของเราทางโรงพยาบาลส่งรถแท็กซี่แบบมีท่อหมุนเวียนอากาศแยกกับคนขับ เสียดายมากที่ตอนนั้นถ่ายรูปไม่ไหวเลยไม่ได้นำมาให้ได้เป็นความรู้

คนมีประกันสุขภาพจะครอบคลุมค่าใช้จ่ายทั้งหมด โดยก่อนแอดมิทต้องตรวจร่างกาย เช็คปอด ตอนนั้นให้กลั้นหายใจคือทำไม่ได้เลย หมอบอกว่ามีจุดขาวๆ เล็กน้อย ตอนได้ยินคือนิ่งไปเลยจ้า เมื่อหมอตรวจเสร็จพยาบาลก็พาไปที่เตียงเจาะน้ำเกลือและให้ถังอ๊อกซิเจนคู่ใจมาหนึ่งถัง พร้อมยารักษาที่รักษาตามอาการทั้งทางสายยางและยากิน ยากินเป็นผงด้วย รสชาติขมมากกกก

โดยส่วนใหญ่คนที่เข้าโรงพยาบาลจะต้องเข้ารับการรักษาประมาณ 10 วัน หรือถ้าอาการไม่ดีขึ้นก็ยาวไปเลยค่ะ ป้าเตียงข้าง ๆ อยู่เกือบเดือนดูเหงาหงอยอยากกลับบ้านมาก ส่วนเราได้กลับตอนครบ 10 วันพอดีค่ะ

โรงพยาบาลที่ไปไม่ได้ปิดโรงพยาบาลแล้วรับแค่ผู้ป่วยโควิด-19 นะคะ ยังมีคนป่วยอื่น ๆ โดย โซนคนไข้โควิด-19 โรงพยาบาลจะเปิดแค่โซนเดียวชั้นเดียวเท่านั้น สังเกตดูน่าจะรับคนไข้ได้ไม่น่าจะเกิน 30 คน เข้าใจเลยค่ะว่าทำไมเตียงถึงไม่พอและหายากมาก T^T

อาหารที่โรงพยาบาลให้ก็มี 3 มื้อปกติ แต่ทานแทบจะไม่ได้เลยค่ะ อยู่รอดด้วยเยลลี่ Energy Food ที่จำหน่ายตามร้านสะดวกซื้อ

นี่แหละค่ะประสบการณ์ติดโควิด-19 ที่ญี่ปุ่น ใครที่อยู่ญี่ปุ่นหรือกำลังจะเดินทางมาญี่ปุ่นแล้วเป็นกังวลเกี่ยวกับเรื่องโรคนี้ หวังว่าจะเป็นข้อมูลหรือความรู้กับเพื่อน ๆ ได้ไม่มากก็น้อยนะคะ สุดท้ายนี้ ขอจบบทความด้วยคำนี้ค่ะ “การไม่เป็นโรคเป็นลาปอันประเสริฐ”

ผู้เขียน: Donut::Nut
สาวไทยในโตเกียว เที่ยวจริง กินจริง เล่นจริง สไตล์ปุ่นๆ (´∀｀)