สมัยที่ฉันยังอาศัยอยู่ในบริเวณเนริมะ ย่านหนึ่งของโตเกียว มีร้านขายแซนด์วิชร้านหนึ่งอยู่ใกล้ๆสถานี ติดอพาร์ทเมนท์ของฉัน และฉันเองก็เป็นลูกค้าประจำของร้านนั้น ในวันที่อากาศหนาวเย็นวันหนึ่งในปลายเดือนธันวาคม ฉันไปซื้ออาหารเที่ยงที่ร้านนั้นเหมือนปกติ เมื่อทักทายคุณป้าที่อยู่หน้าเคาท์เตอร์และจ่ายเงิน เธอยื่นกระเป๋าเงินเล็กๆพร้อมกับแซนด์วิชที่สั่งมาให้พร้อมกับพูดว่า

"สุขสันต์วันปีใหม่"

ฉันหยิบกระเป๋าใส่เศษเหรียญใบนั้นขึ้นมา พยายามมองว่าข้างในมีอะไร ฉันลองคลำๆดู แล้วปลายนิ้วก็สัมผัสเข้ากับแผ่นกลมๆแข็งที่มีรูกลมๆตรงกลาง จากสัมผัสที่คุ้นเคยนั้นทำให้ชั้นรู้ได้ทันทีว่ามันคือเหรียญห้าเยน ซึ่งเป็นเครื่องรางนำโชคดี พบเจอกับสิ่งดีๆในชีวิต ฉันขอบคุณคุณป้าขายแซนด์วิชแล้วเดินออกจากร้าน

ฉันอดยิ้มขึ้นมาไม่ได้เมื่อมองเหรียญห้าเยน เพราะสาเหตุที่เหรียญห้าเยนเท่ากับการอวยพรให้ได้พบสิ่งดีๆนั้น มาจากการเล่นคำแบบญี่ปุ่น

การพบพานสิ่งดีๆจากโชคหรือชะตาลิขิตนั้นในภาษาญี่ปุ่นเรียกว่า เยน และเหรียญห้าเยนในภาษาญี่ปุ่นก็เรียกว่า โกะเยน โดย โกะ แปลว่าเลขห้า ส่วน เยน เป็นหน่วยเงินของญี่ปุ่น เมื่อคนญี่ปุ่นต้องการขอพรให้พบเจอคนดีๆ รวมถึงโอกาสในชีวิต พวกเขาจะไปขอพรที่วัดและศาลเจ้า โดยพูดว่า “ขอให้โกะเยนสถิตย์อยู่กับฉัน”

นั่นหมายความว่าตอนที่คุณป้าขายแซนด์วิชยื่นกระเป๋าเก็บเศษเหรียญที่มีเหรียญห้าเยนข้างในมาให้ แปลว่าคุณป้าอวยพรให้ฉันพบเจอแต่สิ่งดีๆในชีวิต

ตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมาเวลาก็ล่วงเลยมากว่าสิบปีแล้ว　แต่ฉันก็ยังพกเศษเหรียญติดตัวอยู่เสมอ มันช่วยให้ฉันได้พบเจอสิ่งดีๆรึเปล่านะ? แน่นอน และเป็นการพบพานที่คุ้มค่าเกินราคาเลยล่ะ